Kök salmışım... Kollarımı
kaldırmış havaya, gökyüzünden aldığım güzelliği toprağa aktarıyorum. Dallarımda
kırlangıçlar konaklıyor. Bazen ansızın esen rüzgârla dağılıyor, sonra
duruluyorum...
Yaz sıcağında gölgemde kitap
okuyanları, piknik yapanları, masal anlatanları, çalınan çalgıları, söylenen
şarkıları, uyuyanları izliyor, neşeleniyorum…
Yaprak döküyorum zaman zaman, içime
dönüyorum… Baharda tekrar çiçekleniyor renkleniyorum, gelen kırlangıçları ağırlıyorum.
Her gelişlerinde çocukluğumda okuduğum “Parmak Çocuk” masalındaki kırlangıç gelir
mi diye meraklanıyor, heyecanlanıyorum…
Belki bilmezsiniz ama gövdemin
içinde gizli bir bahçem var benim, herkese açmadığım, içinde kendimce bir
ahengi olan… Hani “Elma Ağacı’nın Gizli Kalbi Masalı”ndaki gibi… Orayı sadece
benim izin verdiklerim görebilir. Ahengi bozmayacağına güvendiklerim. Şimdiye
kadar bozan olmadı mı, oldu tabii ki… Hatta bozmasına izin verdiklerim bile oldu.
Sonra ne mi oldu? Çıkıp gittiler bahçemden, hoşça kal bile demeden… Ben zamanla
açtım yine kollarımı güneşe, güçlendirdim köklerimi.
İşte hayat böyle bir şey galiba;
zaman zaman çiçekli, neşeli… Zaman zaman kuru, kupkuru…
İşte benim “EXLIBRIS*"imin hikâyesi
bu…
Yemyeşil dallarıma değen rüzgâr,
sevgilerimi ulaştırsın size…
* Exlibris
bir nevi kitabın kartvizitidir. Kitap kapağının iç kısmına yapıştırılır. Kitap
sahibinin adının ve yine kitap sahibine ait özelliklerin resim ve şekillerle
anlatıldığı küçük yapıtlardır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder